........

...

Czym jest miłość? Powrotem do spokoju z dalekiej podróży... Ile miłości jest na tym świecie? Ona żyje w każdym z nas, w każdej sekundzie, w każdej komórce, ale zapominamy o niej. Czasami na chwilę, na dzień lub na rok, lub na całe życie...I czasem ocalamy ją myśląc, że nadejdzie dzień, będzie człowiek, a następnie rzucamy na niego całą naszą miłość, która została w nas przechowywana od lat...Ale miłości nie można po prostu zbawić. Ona jest dynamiczna. Zawsze powinna być skierowane na kogoś, na coś. Miłość nie jest pojęciem odrębnym od wszystkiego innego. Ona żyje w nas, jako integralna część nas. Możesz oglądać z miłością, pracować z miłością, rysować, śpiewać, tańczyć, plywać... i uśmiechać się. Pomaganie innym, trzymanie się za ręce, przechodzenie w pobliżu i po prostu żyć...!!!!! Jest w nas dużo miłości! Ale wszyscy czekamy na powód, aby to pokazać. I z tego często wydaje się, że w tym świecie miłości jest coraz mniej. Każdy z nas zauważa, jak rozgniewani i ponurzy ludzie chodzą po ulicach, stoją w kolejkach w sklepach i instytucjach państwowych, jak patrzą na siebie nieprzyjaźnie, z tego wynika, że ​​na tym świecie jest mniej miłości. Ale tak nie jest! Po prostu zapomnieliśmy to pokazać. Jest wiele miłości w spojrzeniu matki na dziecko, jest w oczach mężczyzny, który kupuje kwiat za ostatnie pieniądze... Miłość jest wszędzie - u dzieci, które robią śmieszne kartki swoim rodzicom, w słowach , które nieumyślnie piszemy na kartkach dla ważnych osób. Ile miłości jest czasami we łzach, czasem w śmiechu. Miłość polega na tym, że, głaszczemy kociaka na podwórku, uśmiechamy się do nieznanego dziecka, człowieka...Płaczemy z radości dla bliskich nam osób, gdy dzieje się coś bardzo ważnego i dobrego w ich życiu, gdy śmiejemy się, gdy się śmieją kto jest nam drogi. Kiedy parzymy herbatę  rano i niesiemy ją cicho na palcach, aby nie obudzić wcześniej niż o godzinie, dla której przygotowaliśmy ją jako przyjemne przebudzenie. A miłość milczy, gdy ktoś chce powiedzieć "kocham", patrząc w najbardziej rodzime oczy, ale z jakiegoś powodu to słowo… "miłość" wydaje się tak małe, w porównaniu z tym, co czujemy w sobie - cały świat, taka miłość, która może zmieść jedną osobę jak lawinę. Tak, w naszym świecie jest dużo miłości. Co, często zamknięte, ukryte "aż do lepszych czasów", gromadzi się tam i spala. Dajcie miłość, róbcie zwykłe rzeczy z miłością, wybaczajcie tym,  którzy was obrazili, sprawili, że płaczecie, a poczujecie się lepiej i więcej miłości stanie się w waszym własnym świecie...:)

https://www.youtube.com/watch?v=ZyXOSsE7z6Q

...

Jedna z pozoru banalnie podjęta decyzja, jeden ludzki gest szlachetności w tym nieludzkim świecie, w którym przyszło nam żyć. Tak już dziś jest, że cokolwiek byśmy nie zrobili, czego byśmy nie zapragnęli dokonać, stworzyć, zdziałać...- na każdym kroku wyścig szczurów. Pogoń za posiadaniem, choć ma sie już wszystko by godnie żyć. Pogoń za władaniem czymkolwiek lub co gorsza kimkolwiek. Byle by panować, być silniejszym od innych, być doskonalszym, lepszym - mieć wszystko i pragnąć więcej. W całej tej podłości, którą wyrządzają nam ludzie trzeba nauczyć się zachować w sobie choć odrobinę ludzkich, szczerych odruchów. Dobry uczynek nic nie kosztuje, nie sprawi, że staniemy sie słabsi, biedniejsi, mniej "ważni" w oczach świata. Jeśli isteniej Niebo, to tylko drobnymi gestami, jesteśmy w stanie je sobie wypracować - nie inaczej. Przebaczone winy, odpuszczone długi, zapomniane rany, które latami nie pozwalały nam normalnie funkcjonować. Życie to chwila, życie to nie plany, to nawet nie marzenia, że jutro cos lepiej wyjdzie niż dzis, że jutro również pojawi sie szansa by coś naprawić, coś stworzyć, byc dla kogoś miłym lub przebaczyć. Dawniej szlachetne czyny, to czyny bohaterskie, o których można było debatować w gazetach i innych formach publicznego przekazu. A w świecie, w którym przyszło nam żyć, w podłym świecie, w którym brat bratu wilkiem, a ludzie patrzą na siebie z nienawiścią - ciepłe spojrzenie mijanego człowieka kwalifikuje się jako coś niezwykłego. Dobry uczynek - to zachowanie cierpliwości w momencie, kiedy nam jej najbardziej brakuje. To ciepłe słowo, gdy w około padają przykre określenia, to obecność, podczas tylu drobych samotności, które doświadczamy każdego dnia. Dobry uczynek - przebaczone winy, zapomniane urazy, by móc rozpocząc nowe życie na nowo, pusta kartka, by pisac dalej. Nie zapomnieć nigdy być odrobine ludzkim w tym nieludzkim świecie...

https://www.youtube.com/watch?v=ntj-sP8y3kw