........

...

Jedna z pozoru banalnie podjęta decyzja, jeden ludzki gest szlachetności w tym nieludzkim świecie, w którym przyszło nam żyć. Tak już dziś jest, że cokolwiek byśmy nie zrobili, czego byśmy nie zapragnęli dokonać, stworzyć, zdziałać...- na każdym kroku wyścig szczurów. Pogoń za posiadaniem, choć ma sie już wszystko by godnie żyć. Pogoń za władaniem czymkolwiek lub co gorsza kimkolwiek. Byle by panować, być silniejszym od innych, być doskonalszym, lepszym - mieć wszystko i pragnąć więcej. W całej tej podłości, którą wyrządzają nam ludzie trzeba nauczyć się zachować w sobie choć odrobinę ludzkich, szczerych odruchów. Dobry uczynek nic nie kosztuje, nie sprawi, że staniemy sie słabsi, biedniejsi, mniej "ważni" w oczach świata. Jeśli isteniej Niebo, to tylko drobnymi gestami, jesteśmy w stanie je sobie wypracować - nie inaczej. Przebaczone winy, odpuszczone długi, zapomniane rany, które latami nie pozwalały nam normalnie funkcjonować. Życie to chwila, życie to nie plany, to nawet nie marzenia, że jutro cos lepiej wyjdzie niż dzis, że jutro również pojawi sie szansa by coś naprawić, coś stworzyć, byc dla kogoś miłym lub przebaczyć. Dawniej szlachetne czyny, to czyny bohaterskie, o których można było debatować w gazetach i innych formach publicznego przekazu. A w świecie, w którym przyszło nam żyć, w podłym świecie, w którym brat bratu wilkiem, a ludzie patrzą na siebie z nienawiścią - ciepłe spojrzenie mijanego człowieka kwalifikuje się jako coś niezwykłego. Dobry uczynek - to zachowanie cierpliwości w momencie, kiedy nam jej najbardziej brakuje. To ciepłe słowo, gdy w około padają przykre określenia, to obecność, podczas tylu drobych samotności, które doświadczamy każdego dnia. Dobry uczynek - przebaczone winy, zapomniane urazy, by móc rozpocząc nowe życie na nowo, pusta kartka, by pisac dalej. Nie zapomnieć nigdy być odrobine ludzkim w tym nieludzkim świecie...

https://www.youtube.com/watch?v=ntj-sP8y3kw